Het apparaat, ontworpen door een onderzoeksgroep van de Japanse Tohoku-universiteit in Sendai, blinkt uit in eenvoud. Het bestaat uit een cylindervormige, krachtige permanente magneet met een diameter van 2 millimeter. Aan de voorkant is een spiraalvormige bronzen schroef gemonteerd. In totaal is het ding 12 millimeter lang. De noord- en zuidpool van het magneetje bevinden zich loodrecht op de as, zodat de ontwerpers het apparaatje van afstand kunnen aandrijven. Met twee paren elektrische spoelen wordt een roterend magnetisch veld opgewekt dat het magneetje in het rond trekt. Het veld roteert drie tot vijf maal maal per seconde, waarmee de snelheid van het apparaat in het vlees oploopt tot een millimeter per seconde. Sturen kan door het vlak waarin de spoelen liggen van richting te veranderen.

De gebruikte magneet bestaat uit een keramische samenstelling van het element neodymium, ijzer en borium. Dit materiaal is een van de krachtigste bekende permanente magneten, maar de brosheid hindert de bewerkbaarheid ervan. Voordat medische toepassingen mogelijk zijn, moeten kleinere modellen ontworpen worden, die minder schade achterlaten in het weefsel. Volgens de onderzoekers veroorzaakt een model met een diameter van een halve millimeter dezelfde schade als een injectienaald. Ook moet er nog een methode gevonden worden om het medicijn ter plekke vrij te laten komen. Naar andere toepassingen van de minimachines wordt nog gezocht, in het geheim, om octrooieerbare mogelijkheden niet uit handen te geven.